De reis van Heksje en Zonnestraaltje.

Heksje stond met het mandje waarin het kleine poesje zat te wachten op Zonnestraaltje.
Het was nog vroeg want de reis was lang.
Daar kwam Zonnestraaltje al aan, dus ze konden met de reis beginnen.
De moeder van Heksje had boterhammetjes gemaakt met vlierbessenjam erop.
Zodat ze onderweg nog even iets konden eten.
Heksje had haar bezem al gepakt en Zonnestraaltje had haar vleugeltjes gepoetst, zodat ze glinsterde in het vroege zonnetje
En hup daar gingen ze op weg.....

Moeder zwaaide ze na en riep dat ze voorzichtig moesten zijn.
Zoeffff....zoeffff..... zoefffff......weg waren ze.
Het poesje stak zijn kopje buiten het mandje en miauwde zachtjes.
" Stil maar' zei Zonnestraaltje
" Straks mag je er even uit,als we een boterhammetje eten.
Het poesje ging weer liggen tussen het warme dekentje.
Ze vlogen over het wei-tje waar de heksen woonde en zwaaide naar ze,
De heksen zwaaide terug...
"Goeie reis" riepen ze naar Heksje en Zonnestraaltje.
En verder ging het...over het stille meer en langs de brede rivier.
Zo vlogen de twee vriendinnetjes op weg naar tante Vergeetweleenswat.
Na een tijdje vliegen kregen ze wel trek in iets te eten.
Ze besloten om op een mooi plekje even te rusten.
Zonnestraaltje was best een beetje moe.
Ze gingen bij een grote boom zitten.

Pffffffffff...het was al aardig warm.
Heksje was een beetje slaperig en Zonnestraaltje ook wel een beetje.
Langzaam vielen hun oogjes dicht.......
Het kleine poesje was wakker geworden en stak zijn kopje weer naar buiten.
Hij zag iets bewegen in het gras.
Hij sprong uit het mandje......
Daar zag hij een mooi blaadje...het dwarrelde zachtjes op de wind...steeds verder....en verder....
Heksje en Zonnestraalde merkte niets...Ze sliepen onder de boom...
Opeens schrok Zonnestraaltje wakker en zag dat het mandje leeg was.
Ooowww...oooww... waar is hij nou"ze sprong op en liep om de boom heen.
Heksje werd wakker van het gehol van Zonnestraaltje.
" Wat doe je toch"zei ze" we zijn nog goed op tijd om bij tante te zijn"
"Oooww...het poesje...het posje....hij is weg"zei Zonnestraaltje.
Nu was Heksje helemaal wakker.
" Hoe kan dat nou, we hebben maar heel even geslapen.
Het huilen stond haar nader dan het lachen.'
Hij is nog zo klein, oowww wat moeten we doen" snikte ze.
"Wacht even" zei Zonnestraaltje 'we moeten niet in paniek raken"
Ze dacht na....en dacht na....
Opeens begon ze te stralen.

"Ik weet het, we vragen het aan de Wijze Uil,
Die woont hier vlakbij.
Die weet vast wel een oplossing.
Ze pakte het mandje en gingen op weg naar de Wijze Uil.
Toen ze bij de Uil waren aan gekomen, zag hij al aan hun gezichtjes dat er iets aan de hand was.
"Oehoe"zei hij" vertel maar wat er is, ik zie dat er iets mis is"
Heksje en Zonnestraaltje begonnen door elkaar te praten.
De Wijze Uil kon er geen touw aan vast knopen.
"Stilte" riep hij " 1 voor 1"
Zonnestraaltje vertelde van het kleine poesje dat ze kwijt waren.En wat ze niet konden vinden.
De wijze Uil dacht na....
"Ha, ik weet het"
Hij begon heel hard Oehoe...oehoe.... te roepen.
En overal kwamen kleine vogeltjes vandaan die om de wijze Uil kwamen zitten.
"Ik heb jullie hulp nodig" zei hij"
Er is een klein poesje verdwaald en die moeten we zo gauw mogelijk vinden voordat er iets met hem gebeurd.
De vogeltjes kwetterde en vlogen alle kanten weer op.
"Nu moet het zeker lukken" sprak de Wijze Uil en bleef rustig op zijn tak zitten.
En ja...na een poosje kwam er een vogeltje terug.

" Ik heb hem gezien...ik heb hem gezien..."
"Waar is hij" vroeg de Wijze Uil.
"Ik zal het wijzen" zei het vogeltje.
Heksje en Zonnestraaltje waren opgetogen.
Ze vlogen avhter het vogeltje aan.
Het was best nog wel eindje weg.
En ze waren bang dat het poesje al weer weg was.
Maar nee...Ze hoorde een klagelijk miauw...miauw...
Ze gingen op het geluid af...
Daar zagen ze het poesje...
Het hing aan een grote tak in een boom.
Hij was in de boom geklommen en wist niet hoe hij naar beneden moest.
Zonnestraaltje klom in de boom en pakte de deugniet op.
Heksje stopte hem in zijn mandje.
" Zo...Dat is gelukkig goed af gelopen" zei ze en zuchtte eens diep.
" Bedankt vogeltje voor je hulp" zei Zonnestraaltje, "en bedank De Wijze Uil ook van ons."
Het vogeltje vloog weg en Heksje en Zonnestraaltje gingen weer op weg naar tante Vergeetweleenswat.
Toen ze het poesje aan tante gaven waren ze blij dat ze een poesje voor haar hadden meegenomen.
Tante was er erg blij mee en besloot dat hij Grumpy zou heten.
Het poesje vond het allemaal best...
Hij ging begon gelijk te spinnen van plezier toen tante hem aaide.

En Heksje en Zonnestraaltje waren blij dat het zo goed was af gelopen.
Nu kon de logeerpartij echt beginnen.