


De Droomreis
Er was een jongetje...zijn naam was Michel.
Hij had pijn in zijn mond, want hij had een
tand verloren.
Hij was vroeg naar bed gegaan en zijn moeder
gaf hem een aspirientje
Zijn tand die hij had bewaard lag onder zijn kussen.......
Want heel misschien kwam de tandenfee en
ruilde ze zijn tand voor een kadootje.
Hij was heel benieuwd of ze zou komen.....en
kroop onder de dekentjes en deed zijn ogen
dicht
Al gauw viel hij in slaap en hoorde je zijn
rustige ademhaling.

Het raam stond open en langzaam en heel
voorzichtig kwam er een elfje naar binnen
gevlogen.....
en nog eentje....en nog eentje.
Ze hadden zakjes met droomzand bij zich en
strooide dat bij Michel in het rond.
Michel schrok wakker.....en wreef in zijn ogen.
Wat was dit allemaal?
Hij keek verbaasd in het rond.
Er zaten allerlei elfjes bij hem op bed en
lachtte hem toe.
" Hallo Michel, wij komen van de tandenfee"zei
een elfje
" En we nemen je vannacht mee"
" Waar gaan we dan naar toe" vroeg Michel, hij
sliep nog half en dacht dat hij droomde.
"Dat is nog een verrassing" zeiden de elfjes
en ze lachten zachtjes.
Ze vlogen rond zijn bedje en langzaam begon
zijn bedje te zweven.......
Door het raam vloog zijn bedje.....
Michel was niet bang, de elfjes zongen
zachtjes....
" Dag kleine man"
"Daar vlieg je dan"
"Hoog boven de bomen"
"Waar geen mens kan komen"
" Hoger en hoger"
"We gaan met de wind"
" Dat wil toch ieder mensenkind"
Michel keek rond....ze vlogen al heel hoog,
En ze gingen steeds hoger....bijna tot de maan....
In de wolken zag hij opeens een groot kasteel....
Grote torens op alle hoeken en er klonk
trompet geschal.
Er stonden elfjes bij de torens en ze bliezen
op kleine trompetjes.
"Daar komt Michel" riepen ze en wezen naar het
bedje van Michel die langzaam aan kwam zweven.

Zachtjes kwam het bedje op de grond terecht....
"Kom maar met me mee" sprak een van de elfjes.
Michel liep achter het elfje aan.
Hij keek zijn
ogen uit.
Wat mooi was het hier,De muren leken wel
zilver en de ramen waren net zeepbellen
Alle kleuren schitterde er doorheen.
Ze kwamen in een grote zaal....
Een grote stoel
stond aan de andere kant.
Er zat een fee in de stoel die opstond en naar
hem toe kwam.
" Hallo Michel" sprak ze met vriendelijke
stem.
"Ik ben de tandenfee en ik vind het erg leuk
dat je op bezoek komt."
" Alle kinderen die hun tand aan de tandenfee
geven mogen op bezoek komen"
" Wat aardig van u" zei Michel.
Hij was erg onder de indruk van al het moois
wat hij zag en van de vriendelijke fee.
" Je mag een kadootje uitzoeken"
Omdat je altijd zo aardig bent tegen iedereen
en omdat je zo goed je tandjes poetst.
" Kom maar mee" Ze nam Michel bij de hand.
Ze gingen door een lange gang en kwamen in een
grote zaal.
Planken vol met speelgoed hingen aan de
muur.En kisten en kastjes zaten vol met
spellen.
" Zoek maar iets uit" zei de fee.
Michel liep overal langs.....Hij zag zoveel
mooie dingen.
Een trein....of een brandweerauto...en daar
een grote bal....

Hij wist het niet...hij zag zoveel mooie
dingen.
Opeens zag hij iets bruins in een hoek liggen....
Hij stapte erop af om te kijken wat het was.
Een bruine teddybeer lag op de grond....zijn
oortje gescheurd en hij keek verdrietig.
Michel pakte de beer op en keek in de zwarte
oogjes.
" Die wil niemand hebben" zei de fee " omdat
zijn oortje gescheurd is"
" Maar ik wil hem wel hebben" zei hij.
" Weet je dat zeker?" roeg de fee.
" Ja, ik weet het zeker.
Deze wil ik hebben"
zei Michel en drukte de beer tegen zich aan.
"Hij kan wel een vriendje gebruiken"
De fee lachtte
" Dat is het liefste wat ik in tijden gehoord
heb"zei ze.
Ze nam Michel weer mee naar de andere zaal.
Hij kreeg een groot stuk taart.......
" Mijn tand doet niet meer pijn" zei hij
verbaasd.
" Nee, dat is over" zei de fee en ze
glimlachtte.

Ze streek over zijn bolletje.
"En nu moet je weer terug" sprak ze.
Ze liep met hem mee naar zijn bedje en stopte
hem erin.
De teddybeer stevig tegen hem aan.
En zoeffffffff..................daar ging zijn
bedje weer....
De elfjes zongen onderweg en Michel viel weer
in slaap.
De volgende morgen werd hij wakker.....
Hij
keek onder zijn kussen.
De tand was weg.....Hij dacht na.
Ik heb het toch gedroomd???Het was toch niet
echt???
Hij wist het niet meer.
Toen zag hij de bruine teddybeer, hij zat aan
zijn voeteneind en keek vriendelijk en niet
verdrietig.
En zijn oortje was niet stuk maar heel.
" Zou ik toch niet gedroomd hebben" vroeg hij
zichzelf af.
Hij pakte de beer en knuffelde hem even.
" Wij worden vriendjes" zei hij
En of ik gedroomd heb???????
Wie weet.....

Ik zou het leuk vinden als je in het
gastenboek een berichtje achterlaat



