4jaar was hij .
Hij
was erg pienter,alleen kon hij de letter R nog
niet goed uitspreken,daar maakte hij een L
van.
Als hij nog een stukje ouder was,zou dat
vanzelf wel overgaan.
Hij wilde graag buiten
spelen maar zijn moeder vond dat toch wel een
beetje gevaarlijk.
Er kwamen veel auto`s door de
straat .
Dat vond zijn moeder niet prettig.
Op een dag was
het lekker weer en hij stond voor het raam naar
buiten te kijken.
Zijn grotere
broer Michel was op het schoolpleintje voor de
deur aan het voetballen met andere jongens uit
de straat.
;Mam mag ik ook
naar buiten?vroeg hij
Moeder keek hem
eens aan en zei dat het toch wel druk in de
straat was en dat hij misschien niet zou
opletten als hij aan het spelen was.
Ik blijf echt
op het pleintje, mag het?
Vooruit dan
maar" zei moeder, Ik breng je naar de overkant en
je moet op het schoolpleintje blijven"
Hoi,hoi,hoi" zei
Barry
Hij trok zijn
schoenen aan en zijn jasje en stond al bij de
deur.
Moeder bracht hem naar de overkant en zei
nog eens dat hij goed moest opletten.
Barry liep
naar zijn grotere broer.
Ha Michel, ik
mag ook naar buiten,goed hè!"
Ja joh" zei
Michel en hij riep tegen de andere jongens
Dit
is mijn broertje ,hij mag ook meedoen"
Ja natuurlijk"
riepen ze en kwamen naar ze toe lopen.
Hallo ,hoe heet
je?" vroeg er een.
Vol trots zei
Barry
'Ik heet
Bally" zei hij.
De jongens
begonnen te lachen,
'Hahaha" riepen
ze "Hij heet Bally"
'Nee"zei
Barry; Ik heet Bally"
Nu moesten ze
helemaal lachen.
'Hahaha, nu zegt
hij het weer."
Barry vond het
nu niet grappig meer. Hij stampte op de grond en
riep heel hard
'Ik heet geen
Bally, ik heet Bally"
De jongens
gierde van het lachen, ze vonden het zo leuk dat
hij de R niet kon zeggen.
En ze vonden Barry best
aardig.
Michel zei;Nu
niet meer plagen hoor,hij kan alleen de R niet
zo goed zeggen omdat hij nog zo klein is"
'Ja dat snappen
we wel"zei een van de andere jongens;
"Maar het is
zo leuk dat hij daar een L van maakt"
Nu begreep
Barry ook dat de jongens het grappig vonden en
dat ze hem niet aan het plagen waren.
Nog lachend
gooide ze de bal naar Barry toe
'Kom op we gaan
voetballen"zei een van de jongens.
Barry holde
achter de bal aan en schopte hem naar Michel,die
kon hem niet pakken en de jongens juichtte.
'Goed
zo,Barry",dat hebben we net nodig"
Barry holde zo
hard als zijn kleine beentjes het konden .
Zo ging het een
tijdje door.
Ze hadden veel plezier en de tijd
ging vlug.
Daar riep de
moeder van Barry en Michel dat ze moesten eten.
'Komen jullie
na het eten weer?''vroeg een van de jongens.
'Ja,natuurlijk''zei
Michel.
'Wat ga je eten
Barry?'' vroegen ze.
'Ik ga blood
eten'' zei hij.
De jongens
begonnen weer te lachen
'Hij eet
blood''
Ze rolde op de grond van de pret en de
tranen liepen over hun wangen van het lachen.
'Hij eet
blood, hij eet blood'' gierde ze.
Barry had nu
wel in de gaten dat ze hem niet uitlachtte en
gooide er nog een schepje bovenop,
'Ik eet altijd
blood'' glunderde hij.
'Dat zal een
gek gezicht wezen''
'Ja en Michel
eet ook blood en mama ook"
Dat wilde hij
nog even kwijt.
'Ja hoor'' zei
Michel en pakte hem bij zijn hand
'We gaan nu
eten en komen straks weer''
'Okè tot straks
en neem Bally ook mee,
Daar kunnen we mee lachen''
Ze zwaaide
naar Barry en gingen ook naar huis om te eten.
En
straks gingen ze weer spelen en ze hoopte dat de
kleine Barry ook weer buiten mocht spelen,want
ze vonden het een grappig ventje.
