Viooltjes

Violen in de regen .
Druppels op het blad.
Parels van de natuur gekregen.
Voeten in het zompig nat.

Ondanks kou en regen
't viooltje lacht me toe
ik moet wel met haar meedoen
dus niets voorjaarsmoe

Maar als ik dichterbij kom,
blijkt ze toch heel zacht te huilen,
ik maak een parapluutje
waar ze fijn onder kan schuilen

Maar het zijn geen tranen van verdriet,
maar van vreugde zie je dat niet
Vreugde om een nieuwe lente ,nieuw geluk
o, mijn dag kan niet meer stuk!!

Viooltje als een lichtje in het duister,
als een zonnetje in de nacht...
maar wacht.... hoor ik niet gefluister
een paars viooltje dat daar lacht

Welnee, meid je hoort niet goed,
viooltjes praten niet mijn kind
en wat je eigenlijk wel horen moet
is iets dat je op dit log niet vind

Maar violen*klik*
zonder geluid...
wie wil dáár nou van weten..
ik schreeuw en brul het uit,
en kan der niet van eten

Viooltjes kijken altijd zo boos,
terwijl ze vriendelijk ogen
ik denk wel eens wat is er loos,
zouden ze mij niet mogen...

Gele violen
mooi als een gedicht
brengen zonneschijn
en een lach op je gezicht.

Maar tussen de regendruppels door
hoor ik al het goudgeel zomerkoor
De "lente" van Vivaldi klinkt als nooit te voren
En de natuur laat zich echt niet langer storen!

Viooltje,viooltje
Met dat goudgeel auriooltje
Staat daar mooi te zijn
Wachtend op de zonneschijn

En nu aan het eind van de dag in de ondergaande zon.
Weet ik het zeker ;
Ik wou dat ik net als dat vrolijke viooltje altijd stralend zijn kon!
 

 

 

 

Dit gedicht is gemaakt door enige webloggers te samen.

En wel de bezoekers van Huismusje

Klik op het viooltje hierboven en je komt op haar weblog.